Łuszczyca jest chorobą, którą trudno zamaskować i ukryć stąd też osoby chore narażone są na stały stres w kontaktach z innymi ludźmi. Dawniej chorobę traktowano niemal tak jak trąd – chorych na łuszczycę izolowano czy wręcz zamykano w wyodrębnionych enklawach, dziś znając charakter tej choroby nie jesteśmy już, jako społeczeństwo, aż tak bezlitośni, ale mimo wszystko w społecznej świadomości wciąż jeszcze funkcjonuje wiele obaw i mitów. Jedną z obaw jest obawa o to, że łuszczycą można się zarazić. To nieprawda.
Łuszczycą zarazić się nie sposób, bo to choroba genetyczna. Można ją nabyć dziedzicząc geny łuszczycy po przodkach, ale jeśli genów tych nie mamy na łuszczycę nie zachorujemy nawet jeśli stale będziemy przebywać w towarzystwie chorych na nią osób.
Co to za choroba?
Ani jej przyczyn ani wszystkich rządzących nią mechanizmów wciąż jeszcze do końca nie poznano. Jedno jest pewne – łuszczycę się dziedziczy choć i mechanizm dziedziczenia wciąż jeszcze nie został opisany. Choroba wywoływana jest przez dysfunkcję układu odpornościowego, który pracując tak a nie inaczej (w sposób nieprawidłowy) niejako zmusza skórę do nadmiernej produkcji naskórka. Wskutek tego naskórek osoby chorej na łuszczycę regeneruje się w ciągu zaledwie kilku dni podczas gdy u osób zdrowych proces ten trwa około miesiąca. Takie przyspieszone namnażanie się naskórka skutkuje jego złuszczaniem się, przez co na skórze pojawiają się ogniska choroby – czerwone miejsca pokryte srebrzysto szarymi łuskami.
Łuszczyca może zaatakować całe ciało –
również wnętrze – w tym ostatnim przypadku mowa o łuszczycy stawów, chorobie która może nawet doprowadzić do kalectwa.
Objawy łuszczycy
Nie każda zmiana skórna i nie każdy
problem ze stawami są łuszczycą. Chorobę najczęściej rozpoznaje się na zasadzie różnicowania, bo bardzo zbliżone objawy dają niektóre inne choroby skóry czy choroby stawów. Najczęściej łuszczyca objawia się charakterystycznymi czerwonawymi wykwitami, które są bardzo wyraźnie odgraniczone od zdrowej skóry. Niektóre zmiany mogą mieć postać krostek, bądź wykwitów o charakterze wysiękowym. Zmiany skórne pojawiające się na wykwitach przypominają łuskę, stąd też nazwa tej choroby. Same łuski miewają różne odcienie i różną grubość.
Dodatkowym objawem, bardzo często (choć nie zawsze) towarzyszącym wykwitom skórnym jest
świąd w miejscach zmienionych chorobowo. Jakkolwiek jest to objaw niewidoczny może być bardzo uciążliwy i w znacznym stopniu utrudniać życie osoby chorej.
Czasami zdarza się i tak, że zmiany skórne są na tyle intensywne, że skóra pęka – wtedy łatwo o zakażenia i infekcje. Nie muszę chyba dodawać, że zjawisko to powoduje też spory ból. Ból jest też stale odczuwany przez osoby chore na
łuszczycę stawową.
W bardzo ciężkich przypadkach osoby chore mogą mieć nawet podwyższoną temperaturę i pogorszony ogólny stan zdrowia.
Łuszczyca bardzo trudno poddaje się leczeniu pamiętajmy więc o tym, by osobom chorym nie utrudniać dodatkowo życia – nie unikajmy ich –
łuszczyca nie jest zaraźliwa, a stres powoduje nasilenie objawów choroby. Akceptacja społeczna jest w tym przypadku niezmiernie istotna, to jeden z ważniejszych elementów terapii.
Komentarze
Prześlij komentarz